Νοτιοδυτικά του θεάτρου βρίσκεται το στάδιο. Η κατασκευή του συμπίπτει με τη δεύτερη οικοδομική φάση του Θεάτρου, αρχές 2^ου αι. π.Χ., περίοδο κατά την οποία οι ομοσπονδιακοί αγώνες των Ναϊων αναδείχτηκαν σε στεφανίτες πανελλήνιους αγώνες. Ανασκάφηκε μόνο ένα μέρος, προς τη σφενδόνη που συνορεύει με το θέατρο και ανήκει σε ένα από τα λίγα αρχαία στάδια με λίθινα καθίσματα. Κάθε πλευρά αποτελούνταν από είκοσι δύο λίθινες σειρές εδωλίων. Στενές κλίμακες σε τακτά διαστήματα εξυπηρετούσαν την άνοδο των θεατών (σήμερα καλύπτονται από επιχώσεις με σκοπό την προστασία τους από τις διάφορες καιρικές συνθήκες). Διέθετε λίθινο ρείθρο, για την απορροή των ομβρίων υδάτων, με μικρές λίθινες λεκάνες ανά διαστήματα για την αποστράγγισή του. Οι ίδιες λεκάνες είχαν και μια άλλη χρήση: να ξεπλένονται οι αθλητές. Η κατασκευή του σταδίου συνδέεται με μια προσπάθεια μνημειακής αναμόρφωσης και αρχιτεκτονικής διερεύνησης ολόκληρου του ιερού χώρου της Δωδώνης, μέσα στα πλαίσια του μεγάλου οικοδομικού προγράμματος που εφαρμόστηκε στη Δωδώνη στο τέλος του 3^ου αι. π.Χ.

Το Στάδιο της Δωδώνης σχετίζεται με τα Νάια, γιορτές τοπικού χαρακτήρα προς τιμήν του Διός Ναΐου, για τις οποίες οι πληροφορίες αντλούνται κυρίως από επιγραφικές μαρτυρίες. Τα Νάια τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια και συγκέντρωναν το ενδιαφέρον κυρίως γηγενών αθλητών, οι οποίοι διεκδικούσαν ενίοτε και χρηματικό έπαθλο (χρηματίται). Την περίοδο της ακμής τους γνώρισαν πανελλήνια εμβέλεια, όπως προκύπτει από  την ένταξή τους στον κατάλογο των γνωστών αγώνων της κλασικής περιόδου, μαζί με τα Ολύμπια, τα Πύθια, τα Ίσθμια και τα Νέμεα.

Όσον αφορά στο πρόγραμμα των Ναΐων, αυτό περιελάμβανε σκηνικούς αγώνες, απαγγελίες ραψωδιών και μουσικές παραστάσεις, καθώς και γυμνικούς και ιππικούς αγώνες. Μεταξύ των αγωνισμάτων περιλαμβάνονταν η πάλη, η πυγμαχία, το παγκράτιο εφήβων και ενηλίκων και το πένταθλο. Το έπαθλο ήταν ένα στεφάνι βελανιδιάς, που συνδεόταν με την ιερή δρυ και τη λατρεία του Δία στη Δωδώνη.